Ma 4478 m n.p.m wysokoÅ›ci, a jego wybitność to 1029 metrów. Zdobywcom daje ogromnÄ… satysfakcjÄ™, tym którzy mieli mniej szczęścia – Å›mierć.

Matterhorn jest jednym z najpóźniej zdobytych szczytów alpejskich. Udało się to dopiero zespołowi Edwarda Whympera, który 14 lipca 1865 roku osiągnął wierzchołek wspinając się granicą Hornli. Mówi się, że we wspinaczce najtrudniejsza jest droga powrotna. Przekonał się o tym zespół Whympera. Nie wiadomo dlaczego, pierwszy schodził wybitny przewodnik alpejski – Michel Croz.

Zazwyczaj najlepszych umieszcza się na końcu. Za Crozem schodził 19-letni Douglas Hadow, dla którego był to pierwszy sezon wspinaczkowy. Podczas drogi powrotnej Hadow przewraca się i wpada na Michela Croza. Cały zespół połączony jest ze sobą linami. Zsuwający się w przepaść Croz i Hadow ciągną za sobą Charlesa Hudsona oraz Francisca Douglasa. Następny jest Peter Taugwalder ojciec, ale lina łącząca go ze spadającymi pęka. Z siedmioosobowego zespołu, który zdobył szczyt, ocalała jedynie trójka.
17 lipca 1865 roku, 3 dni po zespole Whympera, Matterhorn zostaje zdobyty przez ekspedycję Antoine Carrella. Polski zespół pod wodzą Mariana Smoluchowskiego stanął na wierzchołku dopiero w 1894 roku, ale nasz kraj wpisał się w historię góry. To za sprawą Stanisława Biela i Jana Mostowskiego. Ta dwójka w 1959 roku dokonała pierwszego zimowego przejścia wschodniej ściany. Na uwagę zasługuje też ich niesamowite tempo. Tego wyczynu dokonali zaledwie w 1,5 dnia. Dumni możemy być także z naszych pięknych pań. W 1978 roku Anna Czerwińska, Krystyna Palmowska, Irena Kęsa oraz Wanda Rutkiewicz przeszły północną ścianę Matterhornu zimą. Był to pierwszy zespół kobiety, któremu to się udało.
Dziś Matterhorn wciąż przyciąga turystów i żądnych adrenaliny śmiałków, którzy chcą stanąć na wierzchołku. Niestety wielu z nich ginie. To za sprawą dużej ekspozycji czy kruchości skał. Na szczyt można się dostać którąś z 30 dróg, a najłatwiejsza z nich oceniana jest w skali wspinaczkowej na III (trudna). Niektóre jej fragmenty to poziom IV (bardzo trudno). Jeśli pragnie się zdobyć szczyt wchodząc graniami, to powinno zdecydować się na okres wakacyjny. Natomiast wspinaczce ścianami sprzyja pora jesienna i zimowa.
Gdzie się zatrzymać? Do wyboru mamy dwa miasta. Pierwsze z nich, to położony w Szwajcarii Zermatt. Nie dojedziemy tam jednak samochodem. Należy zostawić samochód na parkingu w Tasch, a pozostałe 5 km pokonać pociągiem, autobusem bądź taksówką. W Zermatt znajdziemy zarówno miejsca z pamiątkami, jak i sklepy ze sprzętem wspinaczkowym. Przy głównej ulicy znajduje się także biuro przewodników, w której udzieli nam się między innymi informacji pogodowych.
Możemy też wybrać położoną we Włoszech Cervinie. Tu także znajdziemy biuro przewodników, jednak ceny noclegów w miejscowości są dość wysokie. Jeśli nasz budżet pochłonęły przygotowania do wyprawy i nie mamy pieniędzy na hotel, to możemy zdecydować się na liczne pola campingowe, znajdujące się wokół miasta.